وبگاه عالی نیوز

پس از شهادت امام علی(علیه السلام) شیعیان کوفه با امام حسن مجتبی(علیه السلام) پسر ارشد آن حضرت بیعت کرده و او را به خلافت برگزیدند. امام، لشگری دوازده هزار نفری به رهبری قیس بن سعد به جنگ معاویه فرستاد و خود روانه‏ ی مداین شد. هنوز بین سپاه امام و معاویه جنگی روی نداده بود که شایعه‏ ی کشته شدن قیس بن سعد، شیرازه ‏ی سپاه حضرت را از هم گسیخت. در این میان، جمعی حتی سراپرده‏ ی امام را نیز غارت کرده و یکی از آنان خنجری بر ران حضرت وارد نمود. با این وضع، مسلّم شد که با چنین مردمی به جنگ معاویه و لشکر منظم او رفتن صلاح نیست. بدین ترتیب، امام حسن با معاویه وارد مکاتبه و مذاکره گردید و قرار بر این شد که امام از خلافت کناره‏ گیری کند به شرط این که معاویه پس از خود، فرزندانش را به خلافت معین نکند، از امام علی(علیه السلام) به زشتی یاد ننماید و... . امام حسن(علیه السلام) علی ‏رغم میل باطنی، این صلح را پذیرفت و پس از پنج ماه و نیم، از خلافت کناره گرفت و با اهل بیت خود عازم مدینه گردید.