اختراع تلفن توسط “الکساندر گراهام بل” اسکاتلندی (۱۸۷۶م)

او فکر اختراعِ وسیله ‏ای را در سر می‏ پروراند که به وسیله آن بتوان بین دو نفر از راه دور، ارتباط برقرار نمود. گراهام بل به چگونگی ترکیب و تغییر اصوات کنجکاو بود و راهی برای نوشتن اصوات پیدا کرد که هر کس آنها را بر صفحه کاغذ می‏ دید، نوشته را به آسانی درمی ‏یافت. او در حین آزمایش پی برد اصواتی که به صورت علائم نوشته می‏ شوند، چندان اختلافی با خط مورْسْ ندارند، از این رو به جستجوی وسیله‏ ای برآمد که اصوات را با جریان برق از جایى به جای دیگر بفرستد. او در همین موقع دستگاه ضبط صوتی را ابداع کرد که به وسیله آن، طرز ادا کردن کلمات را به کرها می ‏آموخت. هنگامی که فرد کری سخن می‏ گفت، اصوات به صورت خطوط بر صفحه ‏ای نقش می‏ بست، آن‏گاه شخص سالمی همان کلمات را به درستی ادا می‏ کرد. سپس فرد ناشنوا، هر دو خط را مقایسه می ‏کرد و اشتباه خود را می ‏یافت. بل پس از این کار تصمیم گرفت اصوات را به محرک‏های برقی تبدیل کند. او در اندیشه ساختن دستگاهی بود که به وسیله آن، اصوات اشخاص به صورت امواج، در سیمْ جریان پیدا کرده و شنیده شوند. فکر اصلی اختراع تلفن از این‏جا شروع شد که بل دستگاه ساده ‏ای را دید که دو جعبه از یک باتری برق گرفته و هنگامی که کسی در یکی از جعبه‏ ها حرف می‏ زد در جعبه دیگر ارتعاشاتی برمی‏ خاست که به وسیله سوزن منعکس می‏ شد. بل تشخیص داد که اگر تعداد سوزن‏ها زیاد شود، ارتعاشات صوتی به صورتی واضح‏تر انعکاس خواهند یافت. سرانجام بر اثر تلاش بسیار، نخستین مکالمه آزمایشی تلفنی بین الکسانْدْر گراهام‏ بل و دستیارش واتسون در دهم مارس ۱۸۷۶م با موفقیت انجام شد و تحولی بزرگ در وسایل ارتباطی به وجود آمد. بل برای اختراع این وسیله ارتباط سریع، از تجارب و آزمایش ‏های سایر مخترعین و محققین، استفاده کرد. البته دستگاه تلفن، پس از تکمیل اختراع گراهام‏بل، توسط دانشمندان دیگر، به شکل پیشرفته کنونی درآمده است. (ر.ک: ۳ مارس)