از زمان وقوع انقلاب مشروطه در ایران تا پیروزی انقلاب اسلامی، مجلس شورای ملی ۲۴ دوره از عمر خود را سپری نمود. در مراسم افتتاحیه هر دوره شاه ایران به عنوان فرد اول مملکت به نطق افتتاحیه میپرداخت و در آن ضمن ترسیم سیاستهای آینده کشور جهت بهبود رفاه اقتصادی و گسترش آزادیهای سیاسی وعده هایی میداد با این حال همه ملت و حتی مسئولان مملکتی میدانستند که هم مجلس شورا و مجلس سنا جنبه سمبلیک و صوری دارد و هیچگونه کارایی و توانایی برای رسیدگی به اوضاع مملکت را ندارند و همه سخنان شاه چیزی جز سخنرانی نیست. با این حال، مجلس در آغاز دوره بیست و چهارم همانند سایر دوره ها شاهد سخنرانی افتتاحیه محمدرضا پهلوی بود و این همزمان با روند رو به رشد تظاهرات و راهپیمایی ها علیه شاه و حکومت شاهنشاهی در سراسر ایران بود. در آخرین اجلاسیه مجلسین که بر خلاف همیشه هیچ کدام از اعضای خاندان سلطنتی حضور نداشتند شاه در نطق خود ضمن اشاره به اجرای سیاست توسعه آزادیهای دموکراتیک و ایجاد فضای بازتر سیاسی به وقوع اشتباهات و سوء استفاده هایی که باعث ایجاد نارضایتی ها شده بود، اعتراف نمود. با این حال ۴ ماه بعد با درهم پیچیده شدن طومار حکومت پهلوی، نهادهای صوری مشروطه نیز به تاریخ پیوست.