در سالیان بعد نیز در نقاطی از کشور خطوط آهن نصب گردید. اما این میزان راه آهن پاسخ گوی نیازهای کشور پهناوری همچون ایران نبود. تا این که ساختمان راه آهن سراسری ایران در ۲۳ مهر سال ۱۳۰۶ ش آغاز گردید و در سوم شهریور سال ۱۳۱۷ به بهرهبرداری رسید. طول راه آهن سراسری ایران در سال ۱۳۱۷ ش، ۱۳۹۲ کیلومتر بود که بندر امام خمینی(ره) (شاهپور سابق) را در جنوب از طریق اهواز، دزفول، اراک، قم، تهران، گرمسار، فیروزکوه، قائمشهر و بهشهر به بندر ترکمن در شمال متصل میکرد. طول خطوط آهن کشور در مرداد ۱۳۶۷ در حدود ده هزار کیلومتر بوده است.