پس از پيروزي انقلاب اسلامي و برگزاري اولين انتخابات كه منجر به تعيين نوع حكومت و تشكيل جمهوري اسلامي در ايران گرديد، بحث راجع به تعيين قانون اساسي نظام در محافل مختلف گسترش يافت.

در این مرحله با تیزبینی حضرت امام خمینی(ره)، پیش‏نویس قانون اساسی که پایه نظام جمهوری اسلامی ایران را بر آموزه ‏ها و ارزش‏های حیات‏ بخش اسلام به ویژه عدالت اجتماعی و جامعه توحیدی قرار داده، نگارش یافت و با تاکید آن حضرت، انتخابات مجلس خبرگان قانون اساسی در ۱۲ مرداد ۱۳۵۸ برگزار گردید. این مجلس در ۲۸ مرداد ۱۳۵۸ فعالیت خود را آغاز کرد تا این که پس از سه ماه تلاش و کوشش فوق ‏العاده و کار پُر مسئوولیت، تدوین قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران را به انجام رساند. این قانون اساسی، در نهایت در دوازده فصل و یکصد و هفتاد و پنج اصل توسط خبرگان قانون اساسی مورد تصویب قرار گرفت. این قانون سپس در یک همه‏ پرسی در ۱۲ آذر ۱۳۵۸ به تأیید مردم مسلمان ایران رسید و بدین گونه، قانون اساسی تازه ‏ای بر مبنای حقوق انسانی و اصول اسلامی تدوین و فصلی تازه در برابر قوانین اساسی کشورهای جهان گشوده شد. در سال ۱۳۶۸ بخش‏هایی از قانون اساسی پس از بازنگری در شورای بازنگری قانون اساسی و برگزاری همه ‏پرسی، به اجرا درآمد.