محمد بن زكرياي رازي در سال 251 ق در شهر ري به دنيا آمد.

ابتدا به کیمیاگری پرداخت و در نهایت به شیمی روی آورد. سپس درعلوم طب، هندسه، منطق و فلسفه نیز مهارت یافت. رازی سال‏های بسیاری ازعمر خویش را در تجزیه و ترکیب عناصر و مواد طبیعی صرف کرد و موفق به کشف الکل و تهیه ‏ی اسید سولفوریک شد. محمد بن زکریا علاوه بر تحقیقات علمی و طبابت، به تدریس و تربیت شاگردان نیز می‏پرداخت. تالیفات وی را تا حدود ۲۵۰ اثر در رشته ‏های مختلف علمی ذکر کرده‏ اند که در زمینه‏ های طب، طبیعیات، منطق، ریاضی و نجوم، تفسیر، فلسفه، مابعدالطبیعه، الهیات و… نگاشته است. از مهم‏ترین کتاب‏های محمد بن زکریا، الحاوی و المنصوری است