آيت اللَّه مهدي معروف به آقانوراللَّه نجفي اصفهاني از روحانيون مجاهد، مهاجر، مصلح، متفكر در سال 1240 ش (1278 ق) در اصفهان به دنيا آمد.

پدرش شیخ محمدتقی اصفهانی صاحب هدایهُ المُستَرشِدین و مادرش دختر آیت‏ اللَّه العظمی سیدصدرالدین عاملی از مراجع بزرگ شیعه می ‏باشد. وی در ابتدا در محضر پدر ارجمندش به دانش اندوزی مشغول شد و پس از چندی برای ادامه تحصیلات، عازم عتبات عالیات گردید. آقا نوراللَّه در آنجا از محضر استادان نامداری همچون میرزا محمد حسن شیرازی، سیدمحمدکاظم یزدی و میرزا حبیب‏ اللَّه رشتی بهره‏ ها برد و به مقام رفیع اجتهاد دست یافت. این عالم مبارز در نهضت تحریم تنباکو در سطح اصفهان فعالیت داشت. از دیگر اقدامات وی فعالیت علیه مبلغین مسیحی با تأسیس انجمن صناخانه و انتشار روزنامه ‏الاسلام می ‏باشد. آیت‏ اللَّه نجفی اصفهانی با ظل السلطان فرزند خون‏خوار ناصرالدین شاه که ۳۰ سال حاکم اصفهان بود مبارزه کرد و وی را از اصفهان اخراج نمود. او در جریان نهضت مشروطه، از ارکان نهضت عدالت‏خانه و مهاجرت کبرای قم نیز به شمار می‏رود. آیت ‏اللَّه اصفهانی انجمن مقدس ملی اصفهان را تأسیس و بعد از اخراج ظل‏ السلطان دست به اصلاحاتی مانند تأسیس بیمارستان و مدرسه زد. این عالم مجاهد سرانجام از سوی رضاخان (که مبارزات زیادی با او کرده بود) مسموم، و در ۴ دی ماه ۱۳۰۶ ش برابر بااول رجب ۱۳۴۶ ق در ۶۶ سالگی به لقاءاللَّه پیوست. پیکر این عالم ربانی به نجف منتقل شد و در مقبره جد مادری خود آیت‏ اللَّه العظمی شیخ جعفر کاشف الغطاء دفن گردید.