خيبَر، سرزمين حاصلخيزي در 32 فرسخي شمال مدينه، داراي هفت قلعه و بالغ بر بيست هزار سَكنه ي يهودي بود.

یهودیان خیبر، همچون پایگاه دشمن از نقطه‏ ای حساس در حکومت اسلامی، برضد اسلام عمل می‏ کردند. یهودیان فرصت‏ طلب، علی‏رغم پیمانی که با مسلمانان داشتند، خیبر را کانون مبارزه با اسلام قرار داده و تا می ‏توانستند، مشرکان را بر ضد اسلام می‏ شوراندند و کمک می‏ کردند. پیامبر اسلام(ص) تصمیم گرفت این آخرین کانون ضداسلامی دشمن در مدینه را نیز نابود کند و ریشه ‏ی فتنه را درآوَرَد. پیامبر اکرم(ص) با هزار و ششصد نفر، با روش غافلگیرانه، خود را به قلعه ‏های خیبَر رساندند. یهودیان به قلعه ‏های خود پناه برده و قلعه‏ ها را به روی خود بستند. مسلمانان قلعه‏ ها را یکی پس از دیگری گشودند ولی فتح دو قلعه‏ ی آخر ده روز به طول انجامید. حضرت رسول اکرم(ص) پس از این که عده ‏ای از اطرافیانش موفق به فتح آن دو قلعه نشدند، فرمود: فردا پرچم جنگ را به مردی می‏دهم که جنگجویى است که فرار نمی‏ کند، خدا و رسول خدا(ص) را دوست دارد، خدا و رسولش نیز او را دوست دارند و خدای تعالی خیبر را به دست او فتح می ‏کند. فردا حضرت علی(ع) حاضر گشت و حضرت رسول(ص) پرچم را به دست او سپرد. حضرت علی(ع) به سوی خیبر شتافت و پس از آن که پهلوانان یهود را به هلاکت رساند قلعه‏ ی خیبر را به دست مبارک خویش فتح کرد.