وی در بیست سالگی جنبش یهود را برای استقلال یهودیان پایه ریزی کرد و در جریان جنگ جهانی اول نقش مهمی در انتقال تدریجی یهودیان به فلسطین ایفا نمود. بن گوریون در خلال سالهای جنگ جهانی دوم، با حمایت قدرتهای بزرگ به ویژه استعمار پیر انگلیس، با شتاب بیشتری کار انتقال یهودیان سراسر جهان را به فلسطین دنبال نمود تا اینکه در ۱۴ مه ۱۹۴۸م، ۵ ماه پس از تصویب طرح تجزیه فلسطین به دو بخش یهودی و فلسطینی توسط سازمان ملل متحد، موجودیت رژیم صهیونیستی را به طور رسمی اعلام کرد و به فاصله چند ساعت، امریکا و شوروی سابق، این رژیم را به رسمیت شناختند. هر چند در غروب همان روز کشورهای مصر، سوریه، لبنان و اردن به اسرائیل اعلان جنگ دادند ولی این جنگ با شدت و ضعف تا بهار ۱۹۴۹ و با فشارهای سیاسی امریکا و دولتهای اروپایى ادامه یافت و به آوارگی و پراکندگی بیشتر فلسطینیان در کشورهای عربی انجامید. بن گوریون تا سال ۱۹۵۳م نخست وزیر رژیم صهیونیستی بود و از سالهای ۱۹۵۵ تا ۱۹۶۲م نیز مجدداً این سمت را بر عهده گرفت. بن گوریون در جنگ ۱۹۵۶ اعراب و اسرائیل موسوم به جنگ کانال سوئز نیز مورد حمایت گسترده نظامی فرانسه و انگلیس قرار داشت. او یکی از پایه گذاران حزب کارگر اسرائیل می باشد و تا سال ۱۹۶۵م، رهبری این حزب را بر عهده داشت. دیوید بن گوریون پس از عمری اشغالگری، سرانجام در اول دسامبر ۱۹۷۳م در هشتاد و هفت سالگی درگذشت.