ملك فيصل اول فرزند حسين شريف مكه، در سال 1883م در طائفِ حجاز به دنيا آمد.
وی سالیان اول زندگی را به همراه پدر در استانبول به تبعید گذراند و در سال ۱۹۰۹م به کشورش بازگشت. فیصل از آن پس وارد فعالیتهای سیاسی شد و از طرف اهالی جده به نمایندگی مجلس عثمانی انتخاب گردید. او در جریان جنگ پدر با نیروهای عثمانی حضوری فعال داشت تا اینکه در سال ۱۹۲۰م در ۳۷ سالگی با اعمال نفوذ و تبانی انگلستان به پادشاهی سوریه منصوب شد، اما پس از مدتی، تحت فشار فرانسویها، سوریه را که تحت الحمایه فرانسه بود ترک کرد و در سال ۱۹۲۱م توسط انگلستان به عنوان حاکم عراق انتخاب گردید. او در طی حکومتش فعالانه با انگلستان همکاری میکرد و طی بیش از یک دهه پس از پایان جنگ جهانی اول به عنوان عامل نفوذ انگلستان در عراق محسوب میشد. هرچند عراق در اواخر عمر ملک فیصل، در سال ۱۹۳۲م، ظاهراً استقلال خود را از انگلستان بازیافت، ولی عملاً شاه و کشور، تحت فرمان انگلیس بودند. عراق در طی این سالها به ویژه از نظر منابع نفتی، اهمیت فراوانی یافت و انگلیسیها برای ساکت کردن امریکایىها و فرانسویها که سهمی از نفت این کشور را مطالبه میکردند، پنجاه درصد سهام شرکت نفت عراق را به کمپانیهای امریکا و فرانسه واگذار نمودند.ملک فیصل سرانجام در ششم سپتامبر ۱۹۳۳م طی سفر به سوئد، بر اثر سکته قلبی در پنجاه سالگی درگذشت و فرزندش ملکغازی، جای وی را گرفت.
