وفات “ام البنین” مادر گرامی حضرت اباالفضل العباس(ع) (۱۳جمادی الثانی۶۴ق)

حضرت امام علی(علیه السلام) سالیانی پس از حضرت زهرا(سلام الله علیه)، به سفارش برادر خود عقیل که از علمای نَسَب شناس بود و خاندان‏های عرب را به خوبی می‏شناخت، با فاطمه ‏ی کلابیه ازدواج کرد. از این بانوی بزرگوار امام علی(علیه السلام) چهار پسر به نام‏های عباس، جعفر، عبداللَّه و عثمان متولد شد و به اُمّ‏ البنین یعنی مادر پسران معروف گردید. هر چهار پسر ام ‏البنین در واقعه‏ ی خونین کربلا به شهادت رسیدند و او در برابر این مصیبت صبر نمود. وی پس از اطلاع از حادثه‏ ی عاشورا، عبیداللَّه، فرزند پسرش عباس را همراه خود به قبرستان بقیع می ‏بُردْ و اشعاری در رثای فرزندانش می‏ سرود. مردم مدینه نیز جهت شنیدن ندبه‏ ی این بانوی بزرگوار در آن محل جمع می ‏شدند و می‏ گریستند. ام‏ البین سه سال پس از عاشورای سال ۶۱ ق در مدینه درگذشت و در همان شهر به خاک سپرده شد.