حضرت امام علی(علیه السلام) سالیانی پس از حضرت زهرا(سلام الله علیه)، به سفارش برادر خود عقیل که از علمای نَسَب شناس بود و خاندانهای عرب را به خوبی میشناخت، با فاطمه ی کلابیه ازدواج کرد. از این بانوی بزرگوار امام علی(علیه السلام) چهار پسر به نامهای عباس، جعفر، عبداللَّه و عثمان متولد شد و به اُمّ البنین یعنی مادر پسران معروف گردید. هر چهار پسر ام البنین در واقعه ی خونین کربلا به شهادت رسیدند و او در برابر این مصیبت صبر نمود. وی پس از اطلاع از حادثه ی عاشورا، عبیداللَّه، فرزند پسرش عباس را همراه خود به قبرستان بقیع می بُردْ و اشعاری در رثای فرزندانش می سرود. مردم مدینه نیز جهت شنیدن ندبه ی این بانوی بزرگوار در آن محل جمع می شدند و می گریستند. ام البین سه سال پس از عاشورای سال ۶۱ ق در مدینه درگذشت و در همان شهر به خاک سپرده شد.