پس از آنكه اتحاد دوگانه در سال 1879م بين اتريش و آلمان ايجاد شد و سنگ بناي نظام بين المللي شكل گرفت، ايتاليا نيز در سال 1881م به اين پيمان پيوست و با تأسيس اتحاديه جديد در دهم اكتبر آن سال در ويِن، نام اين تشكُّل به اتحاد سه گانه تغيير يافت.
این پیمان که در دروه های پنج ساله تجدید میشد، تا اوایل جنگ جهانی اول ادامه داشت. بر اساس اتحاد سه گانه، چنانچه ایتالیا مورد حمله فرانسه قرار میگرفت، آلمان و اتریش به کمکش میشتافتند و در صورت حمله فرانسه به آلمان، ایتالیا به حمایت از آلمان برمی خاست. همچنین اگر هر یک از سه کشور مورد حمله دو یا چند قدرت بزرگ قرار میگرفتند، کشورهای هم پیمان به یاری او، وارد جنگ میشدند. این پیمان بازتاب نارضایتی ایتالیا از اشغال تونس از سوی فرانسه در آن سالها بود و برای بیسمارک، صدر اعظم آلمان نیز یک موفقیت دیپلماتیک به شمار میرفت، چرا که در صورت حمله فرانسه به آلمان، آلمان از کمک متحدان خود برخوردار میشد. همچنین به موجب این اتحاد، سه کشور به کمک هم، مقاصد سیاسی خود را در نقاط مختلف دنیا عملی میکردند. با وجود همه اطمینانی که آلمان و اتریش به ایتالیا داشتند، مع هذا، پیمان اتحاد مثلث تا آخر ادامه نیافت و ایتالیا با آغاز جنگ جهانی اول، از عضویت در آن کناره گیری کرد، چرا که معتقد بود تجاوز اولیه از جانب فرانسه نبوده است و آلمان متجاوز میباشد. درنهایتْ این پیمان در سال ۱۹۱۴م از هم پاشید.
