با این حالْ بسیاری از قطعنامه های سازمان ملل با در نظر گرفتن مطامع قدرتهای بزرگ و صهیونیستها صادر میگردید. دولت نژادپرست اسرائیل به استناد یکی از همین قطعنامه ها در ۱۴ ماه مه ۱۹۴۸م اعلام موجودیت نمود. در این میان، مسئله فلسطین علیرغم تلاشهای مستقیم و غیرمستقیم کشورهایى چون امریکا و انگلستان، به واسطه مبارزات حق طلبانه مردم فلسطین همیشه به عنوان یکی از مسائل روز مطرح ماند. مظلومیت و آوارگی این ملت و از سوی دیگر ظلم و جنایات فراوان و وحشتناکی که سردمداران رژیم صهیونیستی در حق مردم فلسطین انجام میدادند باعث شد تا این مسئله در مجامع جهانی مطرح شود. در این راستا، کنفرانس سرانِ عرب در نوامبر ۱۹۷۳م، سازمان آزادیبخش فلسطین را تنها نماینده قانونی مردم این منطقه دانست و در فوریه ۱۹۷۴م کنفرانس سران کشورهای اسلامی نیز آن را تأیید نمود. با این پیش زمینه ها در ۲۳ نوامبر ۱۹۷۴م مجمع عمومی سازمان ملل در دو قطعنامه این مسئله را مورد توجه قرار داد و در آنها اولا به سازمان آزادیبخش فلسطین اجازه داد تا به عنوان عضو ناظر در جلسات این مجمع شرکت نماید و ثانیاً حقوق ملت فلسطین در بازگشت به میهن و برخورداری از حقوق ملی را به رسمیت شناخت. در این جلسات یاسر عرفات رئیس سازمان آزادیبخش فلسطین موسوم به ساف، سخنرانی نمود و ضمن آن به این نکته اشاره کرد که در یک دست سلاح و در دست دیگر زیتون آوردهام که نشانه صلح است، نگذارید این زیتون را زمین بگذارم. اقدام سازمان ملل باعث شد تا افکار عمومی با حقانیت و مظلومیت فلسطینیان و جنایات اسرائیل آشناتر شوند. با این حال، حمایت دولتهای بزرگ از اسرائیل و تداوم جنایات این رژیم و نیز سازشکاری برخی از سران عرب و رهبران فلسطین باعث شده است تا مساله فلسطین همچنان لاینحل باقی بماند، و مردم مسلمان فلسطین به مبارزه و انتفاضه روی آورند.