بعد از پايان جنگ جهاني دوم و تشكيل سازمان ملل متحد، يكي از اولين مسائل مورد توجه در اين سازمان، مسئله به وجود آمدن رژيم اشغالگر قدس و آوارگي فلسطينيان بود.

اما عملکرد این مجمع بین ‏المللی، تنها به صدور قطعنامه منتهی می‏ گردید و این قطعنامه‏ ها، هیچ ضمانت اجرایى نداشتند. یکی از قطعنامه‏ های سازمان ملل، در ۲۲ نوامبر ۱۹۶۷م صادر گردید. از جمله محورهای قطعنامه ۲۴۲ شورای امنیتِ سازمان ملل، عقب‏ نشینی نیروهای رژیم صهیونیستی از کلیه سرزمین‏های اشغال شده در جنگ با اعراب در ژوئن ۱۹۶۷م، قطع هر گونه عملیات جنگی و به رسمیت شناختن حاکمیت، تمامیت ارضی و استقلال دولت‏های منطقه، تضمین آزادی کشتیرانی در آبراه‏ های بین‏ المللی منطقه یعنی خلیج عقبه و کانال سوئز و سرانجام حل عادلانه مسئله آوارگان فلسطینی است. اما به دلیل کارشکنی‏ های رژیم صهیونیستی و حمایت همه‏ جانبه کشورهای غربی به ویژه امریکا از این رژیم، تنها قسمت‏هایی از این قطعنامه که به نفع رژیم صهیونیستی بود، اجرا شده است.