تولد “چارلی چاپلین” کمدین معروف سینما (۱۸۸۹م)

وی از کودکی بر صحنه تئاتر ظاهر شد و به تدریج به شهرت رسید. یکی از ویژگی‏های خارق‏ العاده چاپلین، وسعت جاذبه او بود به صورتی که حتی منتقدین بدبینِ او نیز، به موفقیت و اعتبار چاپلین به عنوان “محبوب عام” اذعان داشتند. او در جوانی به آمریکا رفت و از سال ۱۹۴۵م به کارگردانی و فیلم‏نامه ‏نویسی روی آورد. چاپلین در امریکا به دلیل ساختن فیلم‏های انتقادی و همدردی با فقرا و محرومین جامعه از سوی دولت آن کشور با محدودیت‏هایى مواجه گردید و در سال ۱۹۵۲م حکم تبعید وی از امریکا صادر شد. در واقع به علت آن‏که وی در آثارش به عنوان یک مصلح اجتماعی، به نظام طبقاتی حمله می‏ نمود و مشکلات جامعه را مطرح می‏ ساخت و از سوی دیگر دیدگاه منفی وی نسبت به جامعه مدرن و ماشینیسم، باعث شد تا در فضای ضد کمونیستی پس از جنگ دوم جهانی، مورد انتقاد قرار بگیرد. او که خود را “شهروند جهان” می ‏دانست و تابعیت امریکا را نپذیرفته بود، در دوره حاکمیت نظریه ضدکمونیستی “مک کارتیسم” به عنوان یک شهروند متمایل به اندیشه‏ های کمونیستی در معرض اتهام قرار گرفت. چاپلین که ادامه کار در امریکا را دشوار می‏ دید، همراه همسرش به سوئیس رفت. چارلی در دوران جدید که جهان در حال تغییر که تغییرات آن، در جهت بهبود اوضاع فعلی نبود، به جای مضامین بی‏ عدالتی، گرسنگی، بیکاری و فقر، در آثارش به جنایات سازمان یافته و شکنجه و کشتار جمعی می‏ پرداخت. او هیچگاه به بی‏بند و باری‏های عالم سینما آلوده نشد و با وجود آن که در حرفه خود از نوابغ به شمار می‏رفت، همواره از پلیدی‏ها و فساد حاکم بر جامعه سینمای غرب دوری می‏ جست. او در نامه معروف خود به دخترش، برهنگی را بیماری هنر معاصر می‏ داند و تصریح می‏ نماید: “در دنیایى که زندگی می‏کنی تنها رقص و موسیقی نیست… گهگاه با اتوبوس در شهر بگرد، زنان بیوه و کودکان یتیم را نگاه کن. روزی یک بار با خود بگو من هم یکی از اینان هستم، و تو یکی از آنها هستی دختر من، نه بیشتر”. کلام آخر چارلی به دخترش این است که “تا آن جا که در توان من بود تلاش کردم آدمی باشم، تو نیز تلاش کن”. به‏ طور کلی فیلم‏های چارلی چاپلین حاوی طنز گزنده آمیخته با اندوه است و انتقادات جسورانه او از مناسبات نابرابر اجتماعی و عشق به انسانیت در تمام آثارش به چشم می ‏خورد. جویندگان طلا، دیکتاتور بزرگ و عصر ماشین از کارهای معروف اوست. چارلی چاپلین سرانجام در دسامبر در بیست و پنجم سال ۱۹۷۷م در هشتاد و هشت سالگی در سوئیس درگذشت.