شهادت حضرت امام حسن عسکری(ع) (۸ربیع الاول۲۶۰ق)

آن حضرت، همواره تحت نظر و در زندان‏های طاغوت‏های عصر خود بود و سرانجام با زهر جفا، شهید شد. امام حسن عسکری(ع) با همه ‏ی اختناق و محدودیت ‏های زمان، توانست به بهترین وجه و در حد امکان، فشردگی مبارزه درمقابل ستمگران و حکام جور را حفظ کرده و این نهضت نهفته را هدایت نماید. آن حضرت، قطب دایره‏ ی مبارزه بود و دیگران بر اطراف او دور می ‏زدند. دوست و دشمن می ‏دانستند که امام و پیروانِ او، خلافت ناحقِّ عباسی را قبول ندارند و طرفدار حکومت واقعی و نجات دهنده‏ ی اسلام اند. امام حسن عسکری، با وجود همه‏ ی فشارهای دستگاهِ جور عباسی و کنترل‏ ها و مراقبت‏ های بی‏ وقفه ‏ی دولت مرکزی، یک سلسله فعالیت‏ های سیاسی و اجتماعی و علمی در جهت حفظ اسلام و مبارزه با افکار ضداسلامی انجام داد که بدین‏ گونه قابل ذکرند: کوشش‏ های علمی در دفاع از آیین اسلام و ردّ اشکال‏ ها و شُبهاتِ مخالفان و نیز تبیینِ اندیشه‏ ی صحیح اسلامی؛ ایجاد شبکه ‏ی ارتباطی با شیعیانِ مناطق مختلف از طریق تعیین نمایندگان و اعزام پیک ‏ها و ارسال پیام‏ ها؛ فعالیت ‏های سِرّی سیاسی به رغم کنترل‏های حکومت عباسی؛ حمایت و پشتیبانی مالی از شیعیان، به ویژه یارانِ خاصِّ خود؛ تقویت و توجیه سیاسیِ رجال و عناصرِ مهمّ شیعه در برابر مشکلات؛ استفاده‏ ی گسترده از آگاهی غیبی برای جلب منکران امامت و دلگرم کردن شیعیان؛ آماده سازی شیعیان برای دوران غیبت فرزند خود، امام مهدی (عج).