شهادت “حضرت رقیه(س)” دختر کوچک امام حسین(ع) در شام (۶۱ق)

سن مبارک او را ۵ ۴- -۳ یا ۷ سال دانسته‏ اند. امام حسین(ع) بسیار به او مهر می ‏ورزید و وی نیز به پدر، علاقه ‏ی فراوانی داشت. رقیّه به همراه پدر، برادران، عموها و دیگر خاندان نبوی راهی سرزمین کربلا شد. پس از شهادت امام و یارانش به اسارت کوفیان درآمده و سپس راهی شام شدند. رقیّه خاتون در شام، شب و روز در فراق پدر می‏ گریست و پدر را طلب می‏ کرد. معروف است که در خرابه‏ ی شام، پس از دیدن سَرِ بریده‏ ی پدر و گفتگوی سوزناک با وی، لب بر لب‏های پدر نهاده و آن چنان گریسته که بیهوش شد. وقتی که او را حرکت دادند، دریافتند که از دنیا رفته است. آستانه‏ ی حضرت رقیه(س) یکی از زیارتگاه‏های شیعیان در شهر دمشق پایتخت سوریه، در ۳۰۰ متری شمال شرقی مسجد مشهور اُموی واقع است.