شهادت مبارز انقلابی سید علی اندرزگو (۱۳۵۷ش)

او روزها کار می‌کرد و شبها به تحصیل می‌پرداخت‌. اندرزگو در سنین نوجوانی به عضویت جمعیت مؤتلفه اسلامی درآمد و در ۱۳۴۱ ـ در ۲۳ سالگی ـ مبارزه مسلحانه علیه شاه را آغاز کرد. او در این مبارزه در کنار شهیدان بخارایی‌، هرندی‌، نیک‌نژاد و تحت هدایت شهید صادق امانی و شهید مهدی عراقی قرار داشت‌. در پی قیام ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ بازداشت شد و پس از آزادی مبارزه مسلحانه را پی گرفت. وی در عملیات ترور حسنعلی منصور ـ عامل کاپیتولاسیون ـ در ۱۳۴۳ ش. مشارکت جست‌ و پس از شناسایی، غیاباً به اعدام محکوم شد. او مخفیانه به عراق سفر کرد و در ۱۳۴۵ به قم بازگشت، اما توسط ساواک شناسایی شد، به همین دلیل راهی تهران شد و در منطقه چیذر در یک خانه اجاره‌ای اسکان یافت و حوزه علمیه چیذر را مرکز فعالیت خود قرار داد. او در ۱۳۴۹ ش. به اصرار برادرانش یعد از تغییر نام به «شیخ عباس تهرانی‌» ازدواج کرد. در ۱۳۵۱، یکی از دوستانش توسط ساواک بازداشت شد و در زیر شکنجه به ارتباطش با اندرزگو اعتراف کرد و وی ناچار از چیذر به قم رفت. او در قم متوجه شد که ساواک در سراسر کشور در پی اوست، اما با این حال از مبارزه علیه حکومت شاه مأیوس نشد و به تهیه پول و اسلحه پرداخت. اندرزگو از قم به تهران و سپس به مشهد رفت و در مشهد به زابل و از آنجا همراه همسرش، به افغانستان رفت‌ و پس از یک ماه با تغییر چهره به ایران بازگشت‌. اندرزگو علاوه بر تغییر چهره، از نامهای مستعار، گذرنامه‌های متعدد و ۲۴ شناسنامه استفاده می‌کرد. اندرزگو بین قم‌، تهران و مشهد تردد می‌کرد. وی پس ازمدتی راهی مکه شد و از آنجا به نجف رفته و با امام خمینی ملاقات کرد. سیدعلی اندرزگو پس از نجف، دو ماه در سوریه و لبنان به سر برد و در لبنان دوره‌های فشرده آموزش نظامی را سپری کرد و با هدف ترور شاه به ایران بازگشت‌، اما قبل از آن که نقشه خود را عملی سازد به دام مأموران ساواک افتاد. سیدعلی اندرزگو، در آستانه افطار روز ۱۹ رمضان ۱۳۵۷ ش. که راهی منزل یکی از دوستانش بود، به محاصره مأموران ساواک افتاد. مأموران ابتدا او را از ناحیه پا زخمی کردند. در این فرصت، اندرزگو که نقش بر زمین شده بود، با خوردن کاغذهای حاوی شماره تلفن دوستان و نزدیکانش و آغشته کردن بقیه مدارک به خون خود و نابود کردن آنها، مانع از آن شد که نشانی کسی به دست ساواک بیفتد. شهید اندرزگو در ماه مبارک رمضان ۱۳۱۸ ش. متولد و در ماه مبارک رمضان ۱۳۵۷ش. با زبان روزه به شهادت رسید. از وی ۴ فرزند به نام‌های مهدی‌، محمود، محسن و مرتضی باقی مانده است.