موضوع به دار آویخته شدن حضرت عیسی( علیه السلام ) از نظر مکتب اسلام، چنانکه در قرآن به آن تصریح شده است، امری بی اساس است و به تعبیر قرآن، امر به آنها مشتبه شده است. داستان پایان زندگی دنیوی حضرت عیسی( علیه السلام ) بر اساس تواریخ و تفاسیر و احادیث از این قرار بوده که:
جهودان که همواره با حضرت مسیح( علیه السلام ) سرِ دشمنی داشتند، به قتل او تصمیم گرفتند. در آن حال عیسی( علیه السلام ) با حواریون در باغی بود. سپاه یهود چون به باغ آمدند همه شاگردان عیسی( علیه السلام ) پراکنده شده و فرار کردند. یکی از یهودیان به نام یهودا که شبیه عیسی( علیه السلام ) بود و جای عیسی( علیه السلام ) را نیز او نشان داده بود به دست آنها افتاد. سپاهیان او را با هلهله و غوغا، کشان کشان بردند و چون مجال تحقیق بیشتری نبود به دارش زدند. اما خداوند عیسی( علیه السلام ) را در آن حال به آسمان برد. به روایتی دیگر یکی از حواریون جوانی بود که به عیسی( علیه السلام ) شباهت داشت. وی پس از اجازه از حضرت عیسی( علیه السلام )، خود را عیسی( علیه السلام ) معرفی کرد و او را به دار زدند و امر بر یهودیان مشتبه شد. حضرت عیسی( علیه السلام ) در هنگام عروج، ۳۳ سال داشت.