قتل “شاپور بختیار” آخرین نخست وزیر دوران پهلوی (۱۳۷۰ش)

تحصیلات متوسطه بختیار در مدرسه فرانسوی بیروت سپری شد و در سال ۱۳۱۶ برای ادامه تحصیل راهی پاریس گردید. دوران ۸ ساله اقامت بختیار در پاریس، تاثیری عمیق بر خلق وخوی او گذاشت. تاثیری که توانست هویت فرانسوی را بر هویت ایرانی او غلبه دهد، تا این‏که در سال ۱۳۱۸ ش با یک دختر فرانسوی ازدواج کرد. بختیار پس از دریافت دکترای حقوق از دانشگاه سوربن، در ۱۳۲۴ بدون همسر و سه فرزندش به تهران بازگشت و به حضور شاه جوان راه یافت. از آن پس مدارج ترقی را در ادارات دولتی پیمود و با جبهه‏ های سیاسی متمایل به غرب، همکاری کرد. پس از کودتای ۲۸ مرداد، به جرم همکاری با حزب توده دستگیر و ۲/۵ سال محبوس شد. بختیار در سال‏های دهه ۱۳۴۰ به پاس خدماتش در جبهه ملی دوم، از مراحم خاص دربار برخوردار گردید و مدیریت تعدادی از شرکت‏های بنیاد پهلوی را بر عهده گرفت. در حالی که روند رو به رشد مخالفت مردم مسلمان با حکومت رژیم پهلوی هر روز شدت می‏ یافت، بختیار به عنوان آخرین تیر ترکش شاه، مقام نخست ‏وزیری را عهده ‏دار گردید. اما او توانست این سمت را تنها ۳۷ روز حفظ کند. او در طول این مدت کوشید تا به کمک امپریالیسم آمریکا، رژیم در حال مرگ پهلوی را نجات دهد. وی در این دوران کوتاه به طراحی توطئه‏ هایی نیز مبادرت ورزید که طرح انفجار هواپیمای حامل حضرت امام خمینی(ره) در مسیر بازگشت به تهران از آن جمله بود. با سقوط رژیم پهلوی، شاپور بختیار، پس از یک دوره اختفا در تهران، با حمایت دست‏های مرموزی به خارج گریخت و عازم فرانسه شد. بختیار در فرانسه مورد حمایت کامل سرویس ‏های اطلاعاتی غرب قرار گرفت و با تغذیه کلانِ مالی محافل صهیونیستی، نخستین فعالیت‏های توطئه‏ گرایانه را علیه نظام نوپای جمهوری اسلامی آغاز کرد. از مهم‏ترین این توطئه‏ ها، کودتای نافرجام نوژه در تیرماه ۱۳۵۹ و طرح تجزیه خوزستان بود که هر دو با شکست مواجه گردید. شاپور بختیار نزدیک به ۱۲ سال به عملیات خیانت‏بار خود علیه آرمان‏های ملت و استقلال و تمامیت ارضی جمهوری اسلامی ایران ادامه داد تا اینکه سرانجام در نیمه مرداد ۱۳۷۰ در ۷۷ سالگی در ویلای مسکونی اش در حومه پاریس توسط افراد ناشناس به قتل رسید.