کشف خاصیت”رادیواکتیویته”توسط هانری بکرل فرانسوی (۱۸۹۶م)

پس از مشاهده تصویری که به کمک اشعه ایکس برداشته شده بود، اندیشه کشف ماده ‏ای در ذهن بکرل نقش بست که تحت تأثیر نور ساده، از آن، اشعه ایکس صادر کنند. بکرل در دوم مارس ۱۸۹۶م این خاصیت را در اورانیوم که یکی از مواد رادیو اکتیویته است، مشاهده کرد و با ادامه تحقیقات خود، در ۳۰ ژوئن همان سال، موفق به کشف عناصر رادیواکتیو اورانیوم نیز گردید. اهمیت کارهای علمی بکرل باعث شد تا در سال ۱۹۰۲، جایزه فیزیک نوبل را دریافت کند. این کشف سبب شد تا مقدمات ایجاد عصر تازه ‏ای به نام عصر اتم فراهم آید. هم‏چنین به همین سبب، هانری بکرل را پدر علم فیزیک جدید نامیدند. رادیو اکتیو از سلسله‏ ای از هسته ‏ها تشکیل شده که هر عضو آن، در نتیجه تلاش رادیواکتیو به عضو ما بعد خود تبدیل می‏شود تا سرانجام، هسته ‏ای پایدار پدید آید. هم‏چنین ذراتی که از مواد رادیواکتیوِ در حال تجزیه پرتاب می‏شوند، گرچه بسیار ریزند ولی به سبب سرعت زیادی که دارند، دارای انرژی مهیبی می‏باشند.