ولادت سبط اکبر، امام حسن مجتبی(ع)(۳ق)

کنیه‏ ی آن حضرت، ابومحمد و القاب ایشان، تقی، زکی و السبط می ‏باشد. امام حسن مجتبی(ع) پس از شهادت پدر بزرگوار خویش، مدتی امور خلافت مسلمانان را عهده دار گردید و مهیای جنگ با معاویه بن ابی سفیان شد. اما آن حضرت در پی خیانت گروه زیادی از یاران و لشکریانِ خود، تن به صلح با معاویه داد و از آن پس خلافت را رها کرد. امام حسن مجتبی(ع) پس از مدتی از کوفه به مدینه بازگشت و به ارشاد، هدایت و امامت جامعه‏ ی اسلامی پرداخت.