انتخاب”یاسر عرفات” به رهبری سازمان آزادی‏بخش فلسطین (سوم فوریه۱۹۶۸)

عرفات در جریان جنگ ۶ روزه در کنار ارتش‏های عربی، علیه رژیم اسرائیل جنگید و بالاخره در سوم فوریه ۱۹۶۸ به ریاست سازمان آزادی بخش فلسطین موسوم به ساف، متشکل از هشت گروه چریکی مسلح، رسید. یاسر عرفات پس از آن که در سپتامبر ۱۹۷۰م، تعداد زیادی از نیروهایش به دست ارتش اردن در داخل آن کشور کشته شدند برای حفظ جان ده‏ها هزار فلسطینی، رویّه هم‏زیستی مسالمت ‏آمیز را در پیش گرفت و با وساطت برخی رهبران دول عربی، با شاه حسین اردنی کنار آمد. عرفات در دهه ۱۹۸۰م به عنوان یک عنصر سیاسی مطرح، از روش‏های خشونت‏ بار چریکی فاصله گرفت و با سفرهای مکرر به پایتخت ‏های عربی، میلیون‏ها دلار پول نقد برای مخارج گروه فتح جمع‏ آوری نمود. با این حال، حوادث سال ۱۹۸۲م لبنان و لشکرکشی نیروهای رژیم صهیونیستی به این کشور که مقدمه خلع سلاح عموم فلسطینیان مقیم لبنان و سپس اخراج آنها از این کشور گردید، ضربه بزرگی بر پیکر فتح و وجهه عرفات وارد آورد. تلاش مشترک دولت‏های غربی در طول این دهه، حذف تدریجی نقش و نفوذ عرفات و سازمانش در معادلات سیاسی منطقه نیز با موفقیت نسبی توام بود. عرفات نیز متقابلاً تنها راه خروج خود از انزوا نزد دولت‏های منطقه و جهان را نزدیک شدن هرچه بیشتر به امریکا و رژیم صهیونیستی دید. حاصل تلاش عرفات در این رهگذر و برای بازپس‏ گیری اراضی اشغال شده فلسطین، در نهایت به انعقاد قراردادی منجر گشت که تنها سه درصد از خاک فلسطین را در اختیار وی قرار می‏داد، در حقیقت، پس از امضای این قرارداد، عرفات و نیروهای وفادارش در این اراضی، به عنوان حامی و مدافع منافع اسرائیل شناخته شدند. این پیمان با موجی از محکومیت گروه‏ های اسلامی در سراسر جهان مواجه شد و عرفات از امضای این قرارداد و قراردادهای مشابه بعدی، سودی برای فلسطینیان به ارمغان نیاورد.