رحلت آیت اللَّه العظمی “سیدمحمد رضا گلپایگانی” (۱۳۷۲ش)

وی پس از طی دروس مقدمات در زادگاه خود، راهی اراک گردید و در ۲۱ سالگی وارد درس خارج فقه و اصول آیت‏ اللَّه حائری یزدی شد. ایشان پس از هجرت به قم، در حلقه اصحاب خاص استاد قرار گرفت و پس از تاسیس حوزه علمیه قم و رحلت آیت‏ اللَّه حائری یزدی تدریس خارج فقه و اصولِ خود را آغاز کرد. حاصل تدریس هفتاد ساله ایشان پرورش ده‏ها شاگرد مجتهد و عالم می ‏باشد که هر کدام استوانه مهمی در حوزه علمیه محسوب می‏ شوند. حضرات آیات: مرتضی حائری یزدی، شهید مرتضی مطهری، شهید محمدعلی قاضی طباطبایی، شهید سیداسداللَّه مدنی، شهید دکتر محمد مفتح، شهید دکتر سیدمحمدحسینی بهشتی، علی مشکینی، ناصر مکارم شیرازی، جعفر سبحانی، لطف اللَّه گلپایگانی، حسن حسن‏ زاده آملی، احمد جنّتی، علی ‏پناه اشتهاردی، رضا استادی و علی احمدی میانِجی و ده‏ها عالم فاضل از جمله شاگردان آن مرجع بزرگ دینی می‏ باشند. آیت ‏اللَّه گلپایگانی دارای نگاشته‏ ها و تقریرات فراوانی می ‏باشد و در دوران سی و دو ساله مرجعیت، یکی از ارکان فقاهت بوده و به ضرورت، در تمام ابواب فقه، فتوا داده است. کتاب الحج، کتاب القضاء و حاشیه بر عروه الوثقی و… از جمله تالیفات آن فقیه بزرگوار به شمار می ‏روند. ایشان همچنین در جریان انقلاب اسلامی و پس از آن، همواره حمایت خود را از قیام و رهبری آن اعلام می‏ کرد. آیت‏ اللَّه گلپایگانی سرانجام پس از عمری خدمت و تدریس و تألیف، در هجدهم آذرماه ۱۳۷۲ ش برابر با ۲۴ جمادی‏الثانی ۱۴۱۴ ق در سن ۹۵ سالگی دار فانی را وداع گفت و پس از تشییعی با شکوه، در مسجد بالاسرِ حرم حضرت معصومه(س) به خاک سپرده شد.