شهادت روحانی مجاهد، آیت اللَّه “حسین غفاری” در زندان رژیم پهلوی

از این رو، وارد حوزه علمیه قم شد و از محضر استادانی چون محمدفیض قمی، سیدمحمدتقی خوانساری، سید شهاب الدین مرعشی نجفی، علامه طباطبایی، سید احمد خوانساری، سید حسین بروجردی و امام خمینی(ره) بهره‏ های وافر یافت و به درجات بالای علمی رسید. این روحانی والامقام که در کمال سادگی و قناعت زندگی می‏ کرد، به خاطر ظلم و ستم رژیم وابسته پهلوی، با انتشار مجله و تألیف کتب متعدد، به مبارزه با رژیم شاه پرداخت. وی در کنار عالمان مجاهدی همچون عبدالرحیم ربانی شیرازی، سید محمود طالقانی، سید محمدعلی قاضی طباطبایی، سید اسداللَّه مدنی، علی قدوسی و مرتضی مطهری و… مبارزات خود را ادامه داد و تهدیدات رژیم، هراسی به دل او نیافکند. ایشان همچنین با سخنرانی‏ های متعدد، مظالم و مفاسد رژیم شاه را افشا کرد. آیت‏ اللَّه غفاری در جریان نهضت مقدس امام خمینی(ره) بارها به زندان افتاد و شکنجه‏ های سختی را متحمل شد. مزدوران پهلوی برای در هم شکستن اراده این عالم مجاهد، فرزندان، برادر و همسرش را نیز دستگیر کردند اما آیت ‏اللَّه غفاری، چونان کوه استوار و پرصلابت ایستادگی می ‏کرد و این رنج و درد را در راه هدف والا و مقدمش، به جان خرید. به طور کلی حبس ‏های ایشان از سال ۱۳۴۰ آغاز و تا پایان عمر به مدت سیزده سال ادامه یافت. آیت اللَّه غفاری در طول سال‏های سیاه زندان در برابر انواع شکنجه‏ های روحی و جسمی مقاومت می ‏نمود و وقتی در زندان، نظر ایشان را درباره امام خمینی(ره) سوال کردند گفت: من فکر می ‏کنم تنها کسی که می ‏تواند ایران را نجات دهد، آیت اللَّه خمینی است. و نیز جمله شجاعانه و قهرمانانه او که فرمود: “دشمن خمینی کافر است” کمر استبداد شاهی را شکست. در نهایت، رژیم که از به زانو درآوردن این اسوه پایداری ناامید شده بود تصمیم به شهادت ایشان گرفت. سرانجام این مجاهد سخت‏کوش و روحانی مبارز، پس از تحمل شکنجه‏ های وحشتناک عوامل مزدور پهلوی، در هفتم دی ماه ۱۳۵۳ ش ۵۸ سالگی به شهادت رسید و در قم به خاک سپرده شد.