در حالي كه جمهوري اسلامي ايران درگير جنگي نابرابر بود و تمام توان و نيروي عناصر انقلابي در مسأله جنگ مصروف مي شد، اختلافات بين رييس جمهوري و مجلس، اوضاع داخلي را آشفته مي كرد.

مهمترین دلیل بر عدم کفایت سیاسی بنی صدر، موضع‏گیری وی علیه نظام جمهوری اسلامی و اتحاد نامقدس با کلیه نیروهای ضد انقلاب وابسته به شرق و غرب جهت نابودی نظام اسلامی و همچنین مخالفت مستمر وی با مجلس شورای اسلامی از بدو تأسیس و حتی پیش از افتتاح آن، دخالت صریح در قوه قضاییه و

 با این که مسأله مورد اختلاف، ظاهراً حل شده بود، اما کشمکش و اختلاف پنهانی و آشکار بین رییس جمهور و مخالفانش در مجلس و خارج از آن ادامه پیدا کرد. با آغاز جنگ، با این که این مسأله، تمام توان و فکر مسؤولان را به خود مشغول کرده بود، اما در عین حال، اختلاف

به گزارش تابناک به نقل از جماران، فرماندهی کل قوا که پیش از پیروزی انقلاب اسلامی با عنوان بزرگ ارتشتاران معروف بود و فرماندهی سه نیروی مسلح کشور را عهده دار، در دوره های مختلف بر عهده شاه یا نخست وزیر بود؛ این مقام در دوران مظفرالدین شاه تا زمان رضا شاه نیز به همین شکل اداره می شد که یا شاه مسئول آن بود یا نایب السلطنه، در کشورهای غربی مانند روسیه و امریکا این موقعیت بر عهده رئیس جمهور است اما طبق قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، مقام فرماندهی کل قوا از آنِ رهبر است که همزمان با پیروزی انقلاب اسلامی امام خمینی عهده دار آن شدند.

به دنبال استعفاي دولت موقت به دليل تسخير لانه جاسوسي آمريكا در تهران توسط دانشجويان پيرو خط امام، شوراي انقلاب به دستور حضرت امام خميني(ره)، مديريت اجرايي كشور را برعهده گرفت و پس از چندي اولين انتخابات رياست جمهوري در پنجم بهمن 1358 ش برگزار گرديد.