حكيم جهانگير خان قشقايي در سال 1208 ش (1243 ق) در يكي از روستاهاي اطراف شهرضا به دنيا آمد.

آيت اللَّه سيدشهاب الدين بن سيد محمود بن سيدالحكماء تبريزي مرعشي نجفي، فقيه اصولي و محدث رجالي در سال 1276 ش ( 1315 ق) در شهر نجف در خاندان پرسابقه و اهل علم "مرعشي" به دنيا آمد.

پيامبر عظيم الشأن اسلام حضرت محمد(ص) در سن شصت و سه سالگي پس از 23 سال رسالت و نبوت به لقاي معبود شتافت.

گویند: حضرت آدم علیه‌السلام در ۹۳۰ سالگى وفات نمود. شیث او را در تابوتى نهاد و در کوه ابوقبیس دفن کرد تا وقتى که حضرت نوح علیه‌السلام در زمان طوفان آمد و آن تابوت را برداشت و در کشتى نهاد و به کوفه برده، در شهر نجف اشرف به خاک سپرد. قبر آدم و نوح نزدیک قبر مولا امیرالمومنین علیه‌السلام است. منبع: حوادث الایام، سید مهدى مرعشى نجفى،

ایشان در دوران جوانی به کسب درجه اجتهاد نائل آمد و این اجازه با تأیید و دستخط مراجع بزرگوار و آیات عظام سیدابوالحسن اصفهانی، میرزای نایینی، حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی و شیخ محمدحسین کمپانی اصفهانی همراه بود. وی پس از تکمیل تحصیلات، به تألیف کتاب روی آورد و در ابتدا کتاب شهداءالفضیله، شرح حالی

بانو امین در ۲۰ سالگی به تحصیل زبان عربی و علوم دینی (فقه و اصول) پرداخت و همزمان به فراگیری حکمت و فلسفه مبادرت ورزید تا اینکه در سن ۴۰ سالگی مرتبت و تسلط علمی ایشان مورد تأیید علما و مراجع تقلید وقت قرار گرفت و به دریافت درجه اجتهاد و روایت نائل شد. بانو

تحصیلات ابتدایی را در مکتب خانه فومن گذراند و در همان شهر به تحصیل مقدمات علوم اسلامی پرداخت. در سال ۱۳۴۸ ق. در سن چهارده سالگی به عراق رفت و در کربلا به تحصیل مشغول شد.