رحلت فقیه بزرگوار شیعه آیت اللَّه العظمی حاج سیداحمد خوانساری (۱۳۶۳ش)

در ۳ سالگی پدر را از دست داد و سرپرستی او بر عهده ‏ی برادرش قرار گرفت. سید احمد پس از فراگیری مقدمات در زادگاه خود، برای ادامه‏ ی تحصیل، عازم اصفهان گردید و از آن جا عزم نجف اشرف نمود. ایشان در حوزه‏ ی علمیه‏ ی نجف خوشه‏ چین خرمن معارف آیات عظام: آخوند خراسانی، سیدمحمدکاظم یزدی، میرزای نایینی و آقاضیاءالدین عراقی بود و پس از سالیانی، بر قله ‏ی رفیع اجتهاد دست یافت. آیت‏ اللَّه خوانساری در سال ۱۳۳۵ ق به ایران بازگشت و در درس آیت اللَّه شیخ عبدالکریم حائری یزدی در اراک شرکت کرد. با تاسیس حوزه ‏ی علمیه ‏ی قم، به تدریس و پرورش شاگردان همت گماشت ولی از جانب آیت‏ اللَّه بروجردی عازم تهران گردید و در مسجد سیدعزیزاللَّه به اقامه ‏ی نماز جماعت، تدریس خارج فقه، رفع گرفتاری‏های مردم و فعالیت‏های سیاسی پرداخت. ایشان در زهد و پرهیزگاری و مبارزه با هوای نفس کم نظیر و زبانزد همگان بود و حضور ایشان در کنار حضرت امام، نهضت اسلامی ایران را تقویت می‏ کرد. سرانجام این عالم ربانی در ۲۹ دی ۱۳۶۳ در ۹۶ سالگی جان به جان آفرین تسلیم کرد و به سرای باقی شتافت. پیکر آن مرجع بزرگوار تقلید پس از تشییع در تهران به قم منتقل گردید و در مسجد بالاسر حضرت معصومه(س) مدفون شد. العقائدُ الحَقّه، مناسک حج و جامعُ المدارک از جمله آثار ایشان می‏ باشد.