روز همبستگی با ملّت فلسطین و روز جهانی فلسطین (۱۹۴۷م)

بیش از ۷۰سال از اشغال فلسطین گذشته است ،اما گویی رنج و آلام مردم فلسطین تمامی ندارد و ادامه این ظلم و بی عدالتی همچنان چشم بشریت را تر می سازد . در ۲۹ نوامبر سال ۱۹۴۷ مجمع عمومی سازمان ملل متحد قطعنامه ناعادلانه تقسیم فلسطین را تصویب وبه آن رسمیت داد. بر اساس قطعنامه ۱۸۱تقسیم ، فلسطین به دوپاره تقسیم شد و مجمع عمومی بخشی از آن را برای تشکیل کشور و دولت یهود و بخش دیگر را برای کشور و دولت فلسطین در نظر گرفت.  هرچند قطعنامه ناعادلانه تقسیم بانادیده گرفتن فلسطینی بودن فلسطین و پیشینه این سرزمین با قدمت ، نیمی از فلسطین را به مردم فلسطین ونیمی دیگر را برای صهیونیست ها درنظر گرفت، اما در ماه می سال ۱۹۴۸ صهیونیستها حتی اختصاص نیمی از سرزمین فلسطین را نیز به ساکنان اصلی آن تحمل نکردند و با اشغال فلسطین، مانع از تشکیل کشور مستقل فلسطینی تا امروز شده اند. دراین راستا نیز هرچند مجمع عمومی در سال ۱۹۷۷ طی قطعنامه ای ، روز ۲۹ نوامبر را روز همبستگی با مردم فلسطین اعلام کرد، اما تاریخ همچنان به قضاوت درخصوص ظلم و ستمی نشسته است که سنگ بنای آن درمجمع عمومی ودر قطعنامه تقسیم فلسطین گذاشته شد. اکنون پس از ۶۰ سال ، مردم فلسطین از ابتدایی ترین حقوقشان نیز محرومند. دهها هزار فلسطینی هنوز در کمپ های غزه وکرانه باختری زندگی می کنند. میلیونها آواره فلسطینی هنوز پس از ۶ دهه درکمپهای سوریه، لبنان و اردن، روزگار خود را سپری می کنند. احداث شهرکهای صهیونیست نشین در بیت المقدس وکرانه باختری همچنان با روندی پرشتاب خانه های مردم فلسطین را مصادره می کند تا با بی خانمان کردن ساکنان کرانه باختری وقدس شرقی، فلسطینی ها را به کوچ اجباری وادارد. غزه نیز که به صحنه کارزار اشغالگران دربرابر مردم بی دفاع آن مبدل شده،اکنون دو سال است در محاصره نظامیان اسرائیلی قرار دارد واکنون مردم آن درتاریکی با فقر و بیماری و گرسنگی دست وپنجه نرم می کنند. پس از۶۰ سال از اشغال فلسطین ،غزه سندی گویا ازجنایاتی است که بر مردم فلسطین رفته است و اکنون نیز پس از ۶ دهه سازمان ملل که خود در رنج مردم فلسطین دست داشته است با سکوت و یا بی عملی خود تنها نظاره گر فاجعه انسانی درنوار غزه است.