ولادت “امام محمدتقی، جواد الائمه علیه السلام” (۱۹۵ق)

روز تولد آن حضرت را پانزده و نوزده رمضان نیز گفته ‏اند. ابوجعفر، کنیه و جواد، تقی، قانع، مرتضی و نجیب از القاب آن امام می‏ باشند. نام مادر امام را سَبیکِه گفته ‏اند. آن حضرت در ۸ سالگی و در زمان مأمون به امامت رسید و در عصر معتصم عباسی در ۲۵ سالگی شهید شد. فرزندان امام جواد(ع) را چهار تن ذکر کرده ‏اند. آن امام بزرگوار، از محبوبیت فوق العاده ‏ای در میان مردم برخوردار بود. آن حضرت به واسطه‏ ی بخشندگی زیادی که داشت به جواد به معنای بخشنده مشهور شد. خانه‏ ی امام جواد(ع) پناهگاه نیازمندانی بودکه از هر سو ناامید شده و به مساعدت امام چشم دوخته بودند. در دوران امام جواد(ع) حوزه‏ ی نفوذ اسلام، پهنه‏ ی گسترده ‏ای را شامل می‏ شد.این امر زمینه را برای انتقال و نشر آراء مختلف فراهم آورد و باب مباحثه و گفت‏وگو بین اندیشمندان مسلمان و غیرمسلمان را باز کرد. در این میان، آن امام به عنوان یادگار پیامبر اسلام(ص)، از هر فرصتی بهره می‏ برد تا مردم را با علوم و معارف والای اسلامی آشنا سازد و از نفوذ اندیشه‏ های غیرالهی جلوگیری کند.